بررسی نحوه مصرف آنتی بیوتیک ها در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان بوعلی سینا ساری

سابقه و هدف: تا 30 درصد از بیماران بستری، حداقل یک عفونت بیمارستانی را تجربه می کنند و آنتی بیوتیک ها معمول ترین داروهای مصرفی در بیمارستان هستند که از یک طرف هزینه بسیار سنگینی را بر جامعه و بیمار تحمیل نموده و از طرفی دیگر موجب بروز مقاومت باکتریایی می شوند. هدف از این مطالعه ارزیابی چگونگی مصرف آنتی بیوتیک ها در بخش مراقبت های ویژه یک بیمارستان آموزشی بود. مواد وروش ها: این مطالعه به صورت مقطعی در یک دوره 6 ماهه بر روی 101 بیمار بستری در بخش مراقبت های ویژه بزرگسالان بیمارستان بوعلی سینا ساری که در حال دریافت حداقل یک آنتی بیوتیک بودند، انجام شد. کلیه اطلاعات مربوط به بیماران و آنتی بیوتیک ها ثبت و در پایان مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: در 8/23 درصد موارد هیچ گونه نمونه گیری جهت کشت باکتری انجام نشده بود. در 4/58 درصد از نمونه های ارسالی نتیجه کشت منفی و تنها در 6/41 درصد موارد باکتری شناسایی شد که در بین آن ها e. coli (4/24 درصد)، کلبسیلا (1/17 درصد) و آسینتوباکتر (8/9درصد) شایع ترین پاتوژن ها بودند. سفتریاکسون (3/72درصد) و به دنبال آن مروپنم (9/10درصد) معمول ترین آنتی بیوتیک های دریافتی در اولین دوره مصرف بودند، در حالی که از مرحله دوم (تغییر آنتی بیوتیک) به بعد مروپنم بیش ترین میزان مصرف را به خود اختصاص داده بود. استنتاج: شناسایی نوع باکتری و انتخاب آنتی بیوتیک بر اساس نتایج آن نقش بسیار زیادی در درمان موفق عفونت ها دارد و نمونه گیری مناسب قبل از شروع مصرف اولین آنتی بیوتیک بسیار حائز اهمیت است. استفاده غیر منطقی از آنتی بیوتیک ها هم احتمال منفی شدن نتیجه کشت را بیش تر می کند و هم می تواند موجب بروز مقاومت باکتری در زمانی کوتاه گردد.